Czego nie wrzucać do kanalizacji? I dlaczego

Czego nie wrzucać do kanalizacji? I dlaczego

Toaleta to nie śmietnik. I chociaż powtarzamy to od lat, wciąż wiele osób wyrzuca do kanalizacji rzeczy, które absolutnie nigdy nie powinny się tam znaleźć. Efektem tego są zatkane rury, awarie pomp, a także cofanie się ścieków. Wiele z tych przedmiotów i substancji stanowi poważne zagrożenie dla środowiska naturalnego. Przypominamy zatem, czego pod żadnym pozorem nie wolno wrzucać do sedesu i zlewu.

System kanalizacyjny został zaprojektowany do przyjmowania wyłącznie nieczystości sanitarnych i papieru toaletowego. Każdy inny odpad, nawet jeśli wydaje się niewielki i niegroźny, może spowodować poważne problemy w sieci rur i urządzeń, które każdego dnia pracują, by odbierać ścieki z naszych domów. Niewłaściwe korzystanie z kanalizacji prowadzi do zatorów, uszkodzeń infrastruktury i wzrostu kosztów oczyszczania ścieków, co może odbić się na wysokości naszych rachunków.

Nawilżane chusteczki: zabójcy pomp

Jednym z największych wrogów systemów kanalizacyjnych są nawilżane chusteczki. Nawet te, na opakowaniach których jest napisane, że można je spłukiwać w toalecie! W przeciwieństwie do papieru toaletowego, chusteczki te nie rozkładają się w wodzie. Wykonane są z mieszanki poliestru, wiskozy i włókien wzmocnionych żywicami syntetycznymi, co czyni je niezwykle wytrzymałymi.

W sieci kanalizacyjnej te trwałe materiały łączą się w długie i mocne „sznury”, które owijają się wokół wirników pomp w przepompowniach ścieków, prowadząc do ich zapychania i kosztownych awarii. Problem ten nasilił się szczególnie w ostatnich latach, w związku z większym zużyciem środków higienicznych. Zatory powodowane przez chusteczki mogą prowadzić do cofania się ścieków i zalewania nieruchomości.

Co robić? Zużyte chusteczki nawilżane, a także maseczki ochronne i rękawiczki jednorazowe, należy bezwzględnie wyrzucać do kosza na odpady zmieszane.

Tłuszcze i oleje: zatory gwarantowane

Wylewanie do zlewu oleju po smażeniu lub resztek tłustych potraw to prosta droga do poważnych problemów z kanalizacją. Tłuszcze pod wpływem zimnej wody tężeją i osadzają się na wewnętrznych ściankach rur, stopniowo zmniejszając ich średnicę. Do lepkiej warstwy tłuszczu przyklejają się inne odpady, takie jak resztki jedzenia, tworząc twarde i trudne do usunięcia zatory.

Usunięcie takich zatorów jest skomplikowane i kosztowne, a także często wymaga użycia specjalistycznego sprzętu. Warto pamiętać, że za niedrożność instalacji wewnątrz posesji odpowiada jej właściciel, co wiąże się z dodatkowymi, niemałymi wydatkami.

Co robić? Zużyty olej należy ostudzić, przelać do szczelnego pojemnika (np. słoika lub butelki) i wyrzucić do pojemnika na odpady zmieszane lub oddać do PSZOK-u (Punktu Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych).

Artykuły higieniczne: „betonują” rury

Do kanalizacji nie mogą trafiać żadne artykuły higieniczne poza papierem toaletowym:

  • podpaski i tampony,
  • pieluchy,
  • waciki i patyczki kosmetyczne,
  • materiały opatrunkowe, takie jak plastry i bandaże.

Podobnie jak chusteczki nawilżane, te produkty nie rozpuszczają się w wodzie. Zbijają się w rurach w zwartą masę, tworząc zatory i blokując przepływ ścieków. Ich obecność w systemie kanalizacyjnym może prowadzić do poważnych awarii, których usunięcie jest czasochłonne i kosztowne.

Co robić? Wszystkie zużyte artykuły higieniczne i opatrunkowe powinny trafiać do kosza na śmieci.

Chemikalia i leki: toksyczne zagrożenie

System kanalizacyjny nie jest przystosowany do przyjmowania niebezpiecznych substancji chemicznych. Wylewanie do toalety lub zlewu farb, lakierów, rozpuszczalników czy przeterminowanych leków stanowi ogromne zagrożenie. Substancje te są toksyczne dla mikroorganizmów, które odgrywają kluczową rolę w procesie biologicznego oczyszczania ścieków. Zakłócenie pracy oczyszczalni może prowadzić do skażenia wód i środowiska naturalnego.

Przestrzegamy szczególnie przed wyrzucaniem igieł, które mogą stanowić zagrożenie dla pracowników sieci kanalizacyjnej.

Co robić? Przeterminowane leki należy oddawać do specjalnych pojemników w aptekach, a niebezpieczne odpady chemiczne do PSZOK.

Resztki jedzenia i inne odpady

Częstym błędem jest również wyrzucanie do toalety resztek jedzenia. Odpady kuchenne mogą prowadzić do zatorów, a także stanowią pożywkę dla szczurów i innych gryzoni żyjących w sieci kanalizacyjnej, przyczyniając się do wzrostu ich populacji. W kanalizacji nie powinny się również znaleźć takie odpady jak:

  • włosy i nici dentystyczne, które zwijają się w kłęby,
  • niedopałki papierosów, zawierające substancje toksyczne,
  • piasek, żwir, ziemia z kwiatów czy materiały budowlane, które osadzają się na dnie rur, tworząc twarde zatory.

Pamiętaj! Prawidłowe korzystanie z kanalizacji to obowiązek każdego z nas. Wrzucając odpady do kosza na śmieci, a nie do toalety, chronimy nie tylko domowe instalacje, ale także infrastrukturę miejską i środowisko naturalne. Za stan kanalizacji odpowiadamy wszyscy, a nasze codzienne nawyki mają realny wpływ na jej funkcjonowanie i koszty utrzymania.

Warto przypomnieć, że regulacje dotyczące tego, czego nie wolno wrzucać do kanalizacji zawiera także USTAWA z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków:
Artykuł  9.  [Zakazy związane z korzystaniem z urządzeń kanalizacyjnych]
1.  Zabrania się wprowadzania ścieków bytowych i ścieków przemysłowych do urządzeń kanalizacyjnych przeznaczonych do odprowadzania wód opadowych lub roztopowych będących skutkiem opadów atmosferycznych, a także wprowadzania tych wód opadowych i roztopowych oraz wód drenażowych do kanalizacji sanitarnej.
2.  Zabrania się wprowadzania do urządzeń kanalizacyjnych:
1) odpadów stałych, które mogą powodować zmniejszenie przepustowości przewodów kanalizacyjnych, a w szczególności żwiru, piasku, popiołu, szkła, wytłoczyn, drożdży, szczeciny, ścinków skór, tekstyliów, włókien, nawet jeżeli znajdują się one w stanie rozdrobnionym;
2) odpadów płynnych niemieszających się z wodą, a w szczególności sztucznych żywic, lakierów, mas bitumicznych, smół i ich emulsji, mieszanin cementowych;
3) substancji palnych i wybuchowych, których punkt zapłonu znajduje się w temperaturze poniżej 85°C, a w szczególności benzyn, nafty, oleju opałowego, karbidu, trójnitrotoluenu;
4) substancji żrących i toksycznych, a w szczególności mocnych kwasów i zasad, formaliny, siarczków, cyjanków oraz roztworów amoniaku, siarkowodoru i cyjanowodoru;
5) odpadów i ścieków z hodowli zwierząt, a w szczególności gnojówki, gnojowicy, obornika, ścieków z kiszonek;
6) ścieków zawierających chorobotwórcze drobnoustroje pochodzące z:
a) obiektów, w których są leczeni chorzy na choroby zakaźne,
b) stacji krwiodawstwa,
c) zakładów leczniczych dla zwierząt, w których zwierzęta są leczone stacjonarnie na choroby zakaźne,
d) laboratoriów prowadzących badania z materiałem zakaźnym pochodzącym od zwierząt.
Przejdź do treści